29.07.2021
  130


Автор: Сырбай Мәуленов

Ақын арманы

Айтатын дос, қасының ашып атын,
Бір күні отырды да Қасым ақын,
Деді маған:— Ұлы ғой Абай деген
Ақын біткен алдына бас ұратын.
Жөтелді сәл жанында тұнып өлең,
Сосын айтты:— Жақсы-ау деп ұлы деген.
Тұрсам ба деп тұғырда түлеп жүрмін
Қол ұстасып мықтының біріменен.
Ақындарда асқақтық қашанғы әдет,
Ойлап едім Абайдан асам ба деп,
Қардай еріп кететін уақыт қалды
Тағдыр мұрша бермей тұр жасауға көп...
Деді тағы:— Ұлылық қайда Абайдай,
Аспанынан сөніпті қай заманда ай...
Соны айтты да жалт етіп жүре берді ол,
От лақтырып шарт сынған найзағайдай.





Пікір жазу