Табалдырық
Оның-дағы өзінше тілегі бар,
Оның да бар қуаныш-сүйініші.
Оның-дағы өзінше жүрегі бар,
Оның да бар сағыныш, күйініші,
Амандасып ол-дағы қол созады,
Аттамасын тек оны жол тозаңы.
Ол арқылы біреулер сапар шегіп,
Ол арқылы біреулер терге озады.
Шекараның шебіндей қамал құрып,
Күзетеді ол әр үйдің босағасын.
Жатқан табан астында табалдырық
Айырады қас пенен дос арасын.
* * *
Тау үстінде ақша бұлттар қалқиды,
Сандық тастар, текше тастар сан қилы.
Кәрі әженің абдырасы секілді,
Көргеніңде жан елжіреп балқиды.
Күн күркіреп,
Көл күмбірлеп, күңірентеді ән-күйді.
Самал желдер Сарыарқаның күйіндей
Сары далада шалқиды.
Көк толқындар сабалайды жағаны,
Көбік шашып жаңбыр болып жауады.
Теңіз желі вентилятор секілді
Тазартады шаң-тозаңнан ауаны.
Қып-қызыл күрең түнде,
Соғыстың жанбай қалған мың өртінде.
Өмір сан суреттермен
Өзінің тұр көркінде.