Нәзіктік
Болар ма ғажап мұншама,
Нәзіктік деген керемет!...
Шалынбас көзге тұрса да
Аспаннан ақ нұр себелеп.
Шалынбас көзге бір тамшы
Өнгені жерден мың гүл боп.
Естілмес сірә гүл даусы
Сайрағанмен бұлбұл боп.
Кеудемде бұлбұл гүл шулап,
Көмейден саулар наз ытқып.
Билейтін жанды шым-шымдап,
Сиқырлы күш-ау нәзіктік.
* * *
Ақ бұлттар ауып барады
Айдында жүзген аққудай.
Ақ бұлттар ауып барады
Аспандағы ақ тудай.
Ұзатылған ақ қыздай,
Бара ма кетіп жат жұртқа.
Қиял бір тыным тапқызбай,
Телміртеді ақ бұлтқа.
* * *
Сен,махаббат,жолықтың қайта маған,
Бұл сыйыңды мен қалай қайтара алам.
Қиялдағы суретті жайып салып,
Бір-ақ адам өзіңді қайталаған.
Өмірімнің танытқан құбыласын,
Сол секілді жалғансыз бұл расым,
Тұңғыш гүлдің иісін содан тауып,
Жұтам одан тұңғыш гүл шұғыласын.
Сол бар барлық мен жүрген төңіректе,
Айтам оны бейіштің желі деп те.
Періштедей жұп-жұмсақ қанатымен
Сол көтеріп келеді мені көкке.
* * *
Тозсын термен орамал
Тек махаббат тозбасын.
Тек сүртпесін орамал
Көңілдердің көз жасын.
Жүрсін менің қалтамда,
Бұл орамал серт үшін.
Жүрегімді әр таңда
Шаң түсірмей желпісін.
* * *
Сенің үйің тау қасында,
Сен шыңдарға менен жақынсың.
Сен жұлдызға жалғасуға
Аспанмен тілдесіп жатырсың.
Сен биіктеген сайын
Жұлдыздар биік болып көрінеді.
Сен күлген сайын
Таулардан бұлақ моншақ төгіледі.
Қыс едім мен, жаз боп қайттым.
Сенің назды күлкіңнен.
Өлең жазып таңды атырам,
Ұйықтамастан бұл түн мен.
Жолығысу сағаттары
Қалайынша өтті тез.
Қара түнде шамдай жанған
Қарсы алдымда өтты көз.
* * *
Дала қызық дала нұрлы
Көктем,жаз,қыстарымен.
Өзен қызық үйрек-қаз құстарымен.
Адам жерге,өзенге құмартады,
Күн қасына аспанға ұшқанымен.
Сол секілді мен саған құмартамын,
Сенсің маған балауса гүлі Арқаның.
Сенсіз жерде бұлттардың қоршауында
Тұрған шыңдай тұнжырап мұнартамын.
* * *
Кетесің ұшып сен ертең,
Қарайсың биік сен үстен.
Көңілде қалып көлеңкең,
Сүңгисің бұлтқа, періштем.
Кетесің көзден ғайып боп,
Қанат қып бұлтты көктегі.
Қайғыға жүзіп қайың боп,
Қаламын сенен шеткері.
Бұлбұл құс ешбір жырламас
Бағына барып енгенше.
Сағыныш көлі құрғамас
Айналып сені көргенше.
* * *
Алты қырдың астынан
Дауысыңды танимын.
Баяғы бір жастық ән
Базары мен бағы үйдің.
Еседі еркін қызыл жел
Тартқан жастық күйін шат.
Мөлдір жасыл жүзімдер
Тізіледі түйін сап.
Күржиеді дүрегей,
Жанары өткір, сақ құлақ,
Секілді үйге бір өгей
Жапан кезген шапқылап.
Жоқ көңілде мұң қапа
Отырмын үй түбінде.
Құрылдайды құрбақа
Құлазыған іңірде.
* * *
Тереземді қағады
Асығып жел,
Жүрегім жарылып барады,
Ғашығым, кел.
Тереземді қағады жел-
Долы қыстай.
Көп күн өтті
Біз жүрміз жолығыспай.
Жел ақырын басады
Сақ аңшыдай,
Тереземді ашады
Хабаршыдай.
* * *
Күн көтерді желкем,
Бұлттар көшті,желдер есті.
Қайдасың, еркем,
Тартасың сен көмескі.
Қызарып жүзіңдей таң атады,
Ұялып көзіңдей күн шығады.
Қайдасың,еркем,
Жүрегім сені ойлап түн шығады.
Қазан аттар жарысады
Беріп желге төсін,
Басымнан ауыр ойлар ауысады,
Сен мені әніңмен тербетесің.
Алыстан елестейді
Аққудай аппақ денең.
Мен сені аппақ көкірегімде
Өз өлеңімдей жаттап келем.