Әр қалада жанған от
Қап-қара бұлт көкте ойнап,
Қабағын түйді қатал күз.
Жел лебімен от жайнап,
Жалындап жатты жапан дүз,
Жарасына ем іздеп,
Шайқалды дала кең-байтақ.
Қотарылды теңіздей,
Егескен жауын ел жайпап.
Жұлдыздай жанды жыр болып,
Дұшпаннан кегін алған ер.
Жайқалды қырда гүл болып,
Төгілген қан,тамған тер.
Кетті талай арман боп,
Қайғыға сап өзгені.
Әр қалада жанған от –
Сол ерлердің көздері.
* * *
Жас қала кеп орнады.
Құлазып жатқан қиырға.
Қарсы тұрды орманы,
Қиыршық атқан құйынға.
Жас қала отын көтеріп,
Сәулелер тізді бағанға.
Тер теңіз боп өтеліп,
Толқынын тосты адамға.
Алақан жайды жас гүлдер,
Балапан ертті қоңыр қаз.
Ашылды күндей әйнектер,
Көргенге соны көңіл мәз.
* * *
Қызыл кеш – қызыл іңірлер,
Қызыл тас – қызыл қорғандар,
Қызыл үй – қызыл түбірлер,
Бресте жанған ормандар.
Тұжырап өткен тұл жылдар,
Шарпылған талы жыңғылдар.
Тартылған суы өзендер,
Сарқылған әні бұлбұлдар.
Қызыл іңір шағында,
Солардың сырын білген кім.
Ойпыр-ай, менің жанымда
Өрті бар со бір күндердің.
Күйдіріп жанды тілімен,
Жатады лаулап түнімен.
Аспанда қалып түтінім,
Жанамын лаулап күнімен.
Тулайды менің кеудемде,
Көкала түтін тымырсық.
Өрт ішінде өлгендер
Жатады тынбай ыңырсып.