Дем өзені
Көк емендер —
Жапырақтары алақандай,
Иірім-иірім өзендей бұтақтары.
Көкала дөңдер —
Күйсеп жатқан кәрі атандай.
Сан ізді самайлары
Көне заман кітаптары.
Дем өзені —
Ұзыннан-ұзақ
Хиссасындай ерте күннің.
Кафесі бар
Салынған балық желбезегі
(Атын алған Пушкин жазған ертегінің.)
Тал емес
Бұл жерде өседі алып шынар,
Шал емес,
Жас жігіттер балықшылар.
Көркейген жасыл емен желегімен
Дем өзені секілді сақи бір жас,
Секілді жасартқан оны өлеңімен — Сайфи Құдаш!
Сайфи аға
Өзгеше досым мұнда,
Ертеде болған
Торғайдың Тосынында.
Қонақтап қарлығаштай әр ұяға,
Түсуге ақша жиған «Ғалияға».
Есінен шығармайды ол
Торғайды әсте,
Бұртаңдап ренжиді,
Торғайлық қонбай кетсе.
Сайфи аға,
Саспаңыз, өзім саспай,
Қонамын,
Кете алмаймын сізді тастап.
Қонбаймын дачаңызға шыным бірақ,
Жанымда жатсын бірге су сылдырап.
Жатсын кәрі емендер қойынымда,
Ақ жұлдыздар асылсын мойыныма,
Аспан керек сырласар маған бүгін,
Сайфи аға, тыңдаймын самал жырын!
Дачаңызға, әрине соғам жолай,
Ия солай, Сайфи аға, ия солай!