28.07.2021
  618


Автор: Сырбай Мәуленов

Әжелер

Ұйықтатып ұясының барша жанын,
Кеш жатып, қарсы алып таң самалын,
Әжелер немересін құшып-сүйіп,
Сезбейді бойы ауырлап шаршағанын.
Тыңсынып тұла бойы ауырса да,
Дел-сал боп түн ұйқыдан жаңылса да,
Үйінің босағасын биіктетіп,
Бәйек боп шырқырайды жанын сала.
Білдірмей өз басының ренішін,
Өзегі өртенеді біреу үшін,
Секілді халықаралық дипломат
Тындырып үй ішінің жүреді ісін.
Күтеді қонақ келсе жайраң қағып,
Тұрасың сабырына қайран қалып...
Өмірде қайыспайтын о, әжелер,
Сол күшті жатырсыңдар қайдан алып?
Кетерін білсек те ертең түнек жұтып,
Кей кезде оттың басын түлен түртіп,
Қатырып бастарыңды айқай-шумен
Сендерді аламыз-ау ренжітіп.
Болса да шүйке кемпір — ұлы өзі,
Қалпынан айнымайды бір мінезі.
Ырысы, от басының берекесі,
Баяғы бабалардың тірі көзі.





Пікір жазу