28.07.2021
  158


Автор: Сырбай Мәуленов

Үкілі

Үкілі, тау біткейнен аласасың,
Үйілген алаңқайра ала тасың.
Үкілі, қыз секілді ертедегі,
Үйіріп жолаушыны қаратасың.
Тұрасың сұлулықтың әлеміндей,
Тұрасыц жас өмірдей, кәрі өмірдей.
Құдайға шүкіршілік, жеттің бізге,
Жолдаған ғасырлардың сәлеміндей.
Кейбіреу Үкіліні дөңес десін,
Көзіне басқа таулар елестесін.
Үкілі, Үкілім-ай аты болса,
Білемін басқалардың теңеспесін.
* * *
Рақмет, досым, ескеріпсің,
Ескерусіз жатқан жанды.
Өмір гүлін кеш теріпсік,
Кешіп жүріп шатқалдарды.
Көнерген бір суреттей
Келді алдыма көмескі күн.
Қалған жалғыз сыры кетпей,
Көзі болдың сен ескінің.
Көне күннің сен жарқылы,
Жалт етер бір қия кезең.
Көкіругіме сая арқылы
Құйылады қиял - өзен.
* * *
Болдың бірге ыстықтар да,
Болдың бірге суықтарда.
Сенімен бір шықтық тауға,
Жүздік бірге бұлттарға.
Шерленсе де көңіл бір сәт,
Жастық шақтай көнермес күн.
Өзің егер берсең мұрсат,
Сен тұрғанда мен өлмеспін.
* * *
Кәрі секілдімін аспандай,
Кәрі секілдімін жұлдыздай.
Иығымнан бір зіл басқандай.
Төсектен мені тұрғызбай
Тас ғасырдың шағында
Аяқты алғаш бастым ба?
Өртендім бе жалынға,
Көмілдім бе тасқынға?
Теңізге әлде тұншығып,
Жанымның отын бердім бе?
Ақиқат үшін құлшынып,
Аспанда жанып өлдім бе?
Көз салам зарлы жылдарға,
Қараймын кәрі шыңдарға.
Солардың бәрі тұрғандай
Тұтасып менің тұлғамда.





Пікір жазу