28.07.2021
  165


Автор: Сырбай Мәуленов

Бала марал

Көркіне көлге түскен тау таңғалып,
Ай тұрды аспанында арқандалып.
Су ішіп Жасыбайдан бала марал,
Жасқанып екі көзі жаутаң қағып.
Секілді ол көптен күткен жан арманы,
Көз нұрым көркіне бір қана алмады.
Мен оны ата алмадым, уа тәңірі-ай,
Елімнің аз ғой сендей маралдары.
Сен мені терең ойға батырасың,
Басына Баян таудың шақырасың.
Кер марал, бір көрін де жоқ боп кетші,
Талайлар бір ата алмай қапы қалсын.





Пікір жазу