Космос жырлары
1. КОСМОНАВТ
Жалбыраған бұлт жалы —
Ерттеулі бейне аспан ат.
Жұлдызды сүзіп шыққалы
Жүйткиді мініп космонавт.
Тартады алыс жол күнге
Жылдамдықпен ғаламат.
Айналады жер бірге
Алақандай ала дақ.
Басынған жерді бар демей
Шақырып көкті бірлікке,
Үзілген күннен сәуледей,
Ағады нәзік бір нүкте.
Найзағайлы жол салып
Айналды ол көкті мың рет.
Көтерді биік соншалық
Туған жер атты құдірет.
Тудай боп жанды ол төбеден
Елінің барлық отын ап.
Қолтықтан оны демеген
Туған жер — түйір топырақ.
Аспанның шайқап тұнығын
Кетсе де шырқап тым биік.
Туған жер беріп жылуын
Жебеді оны нұр құйып.
Қадады көзін шартарап,
Таңырқап жаңа таң құсын.
Аспанда ұшты ол арқалап,
Жердегі адам алғысын.
Таң-тамаша түс көріп,
Оянды ойлы ала таң.
Топшысы болат құс болып,
Аспанға ұшты бар Отан.
Бақытқа биік қол артқан,
Таппады кәрі, жас тағат.
Жұлдызға тура жол тартқан
Секілді бәрі космонавт.
2. ЖЕРГЕ ТҮСКЕНДЕ
Асыға күтті гүл жинап,
Тау, өзен, дала, жұрт болып,
Келеді ол төмен құлдилап,
Бір уыс ала бұлт болып.
Аспанда талай белді өтіп
Кетіпті-ау шырқап тым алыс.
Тұрғандай жерді тербетіп,
Кернеген көкті қуаныш.
Артында қалды бұлдырап,
Жұлдызды қара кеңістік.
Өзіне тартты бір қуат,
Құшағын жайып жер ыстық.
Болса да аспан керемет,
Жатса да Аймен астаса,
Жетпейді Жерге не керек
Жер-ана жөні басқаша!
Соққандай шабыт сағаты
Көргенде жерді артпақ күш.
Жайылып отты қанаты
Далаға қонды аппақ құс.
Түскенде биік зеңгірден,
Елжіреп жаны космонавт
Сүйгендей болды ол бірден,
Аспан мен жерді қос қабат.
Жадырап жақын болашақ,
Сөйледі жұртқа тіл қатыл.
Ұшуды бақыт санасақ,
Түсу де жерге бір бақыт.
3. АСПАН АҒАЙЫНДАРЪІ
Бір өзеннен су ішті,
Бір қазаннан дәм татты.
Бірге ойнап-күлісті,
Бірге шерін тарқатты.
Болды реніш, қайғы да,
Бәрін бірге бөлісті.
Алақанын жайды да,
Әлдиледі жер үсті.
Бір шынарда — қос бұтақ,
Бір маңдайда — қос шырақ,
Бір қыранда — қос қанат,
Секілді олар көкте де
Бір болды қос космонавт.
4. ҚАРАҒАНДЫДА КЕЗДЕСУ
Космостың тұңғыш адамы,
Туғандай жаңадан бүгін.
Аэродром алаңы
Той-думан Қарағандының.
Шұғыласымен таң шалып,
Лаулады оттай жалаулар.
Көк ұлын жерде қарсы алып,
Толқиды тудай адамдар.
Жан дүннесі жалындап,
Емірене суйді ел ұлын.
Келеді олар адымдап,
Көтеріп барлық жер гүлін.
Тағы да самғап жоғары,
Зулады олар көкке өрлей.
Керінді маған даланы,
Көтеріп бірге кеткендей.