Өрмекші
Өрмекші алмай тынымды,
Күні бойы болдырып.
Ұстауға ұшқан шыбынды,
Тастады бір тор құрып.
Бітпегендей бір ісі,
Тұрақтамай жерде көп.
Тартты қашып тынышы,
Қабырғаға өрмелеп.
Ұмытылып қалыпты
Тағы да бір өрнегі.
Кереге көз сауытты,
Болып шықты өрмегі.
Шаруасында түк үнсіз
Жүр осылай өрмекші.
Тыпырлаған тынымсыз,
Ол-дағы бір еңбекші.
* * *
Ұшам ба әлде тозаң боп,
Тұрам ба гүлдей қияңда.
Бұлақтай азан-қазан боп
Бұрқырап көлге құям ба.
Тұрам ба әлде далада,
Сыбызғы болып уілдеп.
Жатам ба әлде жағада,
Қауашақ болып жел үрлеп.
Басымда қурай ызыңдап,
Жатам ба әлде жапанда.
Гүл болсам қыздар үзіп ап,
Шығар ма алып сапарға.
* * *
Табиғатты барласаң,
Бар ғажайып өз үні.
Бір қалыпты әрқашан,
Жоқ бірақ та сезімі.
Жаңғырығып таулары,
Орманы да шуылдар.
Суылдаған талдары,
Көлінде де бір үн бар.
Сол үндерді қағып ап,
Қалт еткізбей кезінде.
Салсаң қайта жалындап,
Орап ыстық сезімге.
Тыңдар еді дамылдап,
Күлім қағып жайраңдап.
Сұлу үнді табиғат,
Өз даусына қайран қап.
* * *
Шақырайған талма түс
Тас төбеде күн қызған.
Қанаттары талмай құс
Жем іздейді Ырғыздан.
Тыныштық жоқ ауада,
Өзен бойы бір у-шу.
Көтерілген шағала
Қанатымен сызып су.
Өрлеп өзен жағасын
Қиқу салып керісіп.
Балықшыдай олжасын,
Жапырлайды бөлісіп