28.07.2021
  165


Автор: Сырбай Мәуленов

Күнбағыс

(Шоқанның қабірінде)
Қарайсың өткен күнге алыс,
Қабірді қайта айналып.
Жалғыз тұр сонда күнбағыс,
Күн күзетіп, ай бағып.
Алтын күн таудың алқабын,
Жүзгенде нұрға толтырып.
Бұлғайды сары қалпағын,
Биіктен сонау ол тұрып.
Талпынған солай күнге алыс,
Сағымын кешіп жапанның.
Әлде, сол жалғыз күнбағыс,
Арманы ма екен Шоқанның.





Пікір жазу