28.07.2021
  133


Автор: Сырбай Мәуленов

Сағат

Сағат, сағат, тоқтап қалдың сен неге,
Тұрсың үнсіз ақын жатқан бөлмеде.
Сеніменен бірге тоқтап қалыпты,
Қайран жүрек соқпай кәрі кеудеде.
Якуб Колас сеніменен түн қатты,
Сені бұрап сыңғырлатып жырлатты.
Бар даусымен оқып жазған өлеңін,
Оңашада бір өзіңе тыңдатты.
Ақынға ажал тартты бір күн садақты,
Содан бері талай-талай таң атты.
Үмітті боп жүріп кетпес пе екен деп,
Қолыма алып тыңдаймын сол сағатты.





Пікір жазу