Ақын өлеңдері жинағы ✍️

Өз-өзінен сызданып,
Бедірейіп құм, батпақ.
Мұнайды елден қызғанып,
Қойған бүркеп құндақтап.
Бұлқынса да бұлтарып,
Жібермеген шөл, тас, құм.
Бұрғы үңгіген бұрқанып,
Жеті қабат жер астын.
Сыртқа теуіп шыққанша
Небит-Дагтың мұнайы.
Терін төкті жұрт қанша
Күн күйдіріп ұдайы.
Жер үстіне діңгектей
Орнатқанша мұнара,
Қасарысып бірбеткей
Тұрып алды бұл ара.
Көзді бүркеп құм дауыл
Күйді ыстықта алақан.
Сағым кешті қырда бұл,
Сахара аты — Сарыатан.
Белді бекем буынып,
Қешті ел батпақ-лайды.
Жер астынан суырып,
Алды тартып мұнайды.
Жаңа қала орнады
Жер бетінен кетіп дақ.
Құшағында орманы,
Құлпырады Небит-Даг.
Орманға жел атылып,
Келеді алып соққысы.
Ойрандайды жапырып,
Жер қанының от күші.
Болса да әбден қызылмай,
Жасап долы құм айбын.
Тұр орнында мызғымай
Мұнарасы мұнайдың.