Қордай қайқаңы
Аумайды ол түйеден,
Қоршауында қойтастар.
Басына бұлт түнеген,
Тұр тұнжырап ойлы асқар.
Жалтырайды төменде
Көк шыныдай мұз шатқал.
Түксиеді төбеңде
Құлайтындай құз жақпар.
Жолға түсіп тақтадай
Ақтық ұқсап жұлдызға.
Қордай тұрды қақпадай
Жолды ашып қырғызға.
* * *
Біздің жерде болған жоқ тау да, құз да,
Көгершіндер қонған жоқ ауламызға.
Балалық шақ жел қарып, күнге күйіп,
Масақ теріп алданып қалды аңызда.
Шауып өткір шалғымен шабындықты,
Жаз шөліркеп даланың шаңын жұтты.
Көтерді ол талдырмаш денесімен
Таудан үлкен сом батпан ауырлықты.
Бір шаруадан қарамай өңгесіне,
Табаны құм тілінді шөңгесіне.
От басында ұрлана тұрды ол қарап,
Құрт қайнатқан тамсанып жеңгесіне.
Мақсатына жеткізер талап еткен,
Туды жайнап ғажайып жаңа көктем.
Балалық шақ тұр бүгін аттанғалы,
Айға сапар шегетін самолетпен.