27.07.2021
  141


Автор: Сырбай Мәуленов

Кестеші қыз

Көп жұлдыздар қараған,
Күлімдеп көк жүзінде.
Түн төсіне қадаған,
Сен өсірген жүзім бе?
Қалған тұнып жер-аспан
Ділгер болып бір тілге.
Зердей сұлу Зеравшан —
Сенің күміс күлкің бе?
Күн жадырап әлемге
Жарқ еткен таң кезінде.
Әлде күн бе, ол әлде
Сенің сиқыр көзің бе?
Шегіп шымқай өрнекті
Ертеңгілік, кеште де,
Сыйғызасың жер-көкті
Шәйі-жібек кестеңе.
Шығармайын естен мен,
Айтқаныма көңіл бөл.
Аспан сыйған кестеңнен
Оймағыңдай орын бер!





Пікір жазу