27.07.2021
  148


Автор: Сырбай Мәуленов

Жаңғақ ағашы

Қариядай кәрі ағаш,
Келе жатқан қашаннан.
Бірақ жаны әлі жас,
Жылда көктеп жасарған.
Жапырақ жайып сақтаған
Шаңқай түс,
күн көзінен.
Бұтақтар қанша қаптаған
Ұрпақтай өрбіп өзінен.
Суырып тілді үйірген,
Тәтті жоқ со бір жаңғақтай.
Көк өрім болып түйілген,
Түйірі әрбір бармақтай.
Көрінеді көзге ерек,
Ой түсірді ол қанша...
Шіркін,
жасың жүзге кеп,
Жемісің де мол болса.





Пікір жазу