Партизандар моласы
Еш дыбыс маңайында білінбейді,
Жел үрлеп қалың жусан күбірлейді.
Көзіңе өткен күндер елес беріп,
Алыста ат тұяғы дүбірлейді.
Астында күрең қасқа аты ойнаған,
Қасқайып қан майданда атойлаған.
Өтеді көз алдынан Аманкелді —
Ерліктің екі көзде оты ойнаған.
Құйды күн жасын оты шатырлаған,
Сол оттай қылыштар не жарқылдаған?
Қаладан қарақшылар шегінген ғой,
Құлақта мылтық даусы шаңқылдаған.
Бұлар кім, қалжыратқан азап, тұтқын
Партизан — ұлдары ғой азаттықтың.
Олардың омырауына қадалды оқтар,
Егіл жер, еңіре өзен, аза тұт күн!
Ақты қан, көпке дейін тыйылмады,
Қаралы ыңыранды күй ырғағы.
Қан төгіп жеткен осы бостандықтың
Оларға бал жемісі бұйырмады.
Еш дыбыс маңайында білінбейді,
Жел үрлеп қалың жусан күбірлейді.
Көзіңе өткен күндер елес беріп,
Алыста ат тұяғы дүбірлейді.
1956
* * *
Шулады орман кешкілік,
Жел артынан жауды қар.
Теңіз жатты тепсініп,
Сыңсыды жас қайыңдар.
Көк жүзіне біріндеп,
Көтерілді жұлдыздар.
Даусың кетті дірілдеп,
Кірпігіңде бір із бар.
Кетіп қалдың көрсетпей,
Тамшы жасын көзіңнің.
Тал бойындай өзіңнің,
Нәзік еді сезімің.
Сол екен ғой кім білген,
Жолығысу ақырғы.
Өткен күндер гүлдермен,
Түсіме еніп шақырды.
Шулады орман кешкілік,
Жел артынан жауды қар.
Теңіз жатты тепсініп,
Сыңсыды жас қайыңдар.