Амудария
Жүзі суық Амудың
Суының да сұр түсі.
Айдынында дауылдың
Сақылдаған күлкісі.
— Тегін емес, жора жан,
Қабағының қатуы.—
Деп қозғаған сыр одан
Қарақалпақ ақыны.
Айдап елді Аралға
Айқай, у-шу сүреңмен —
Ертеде Амудария
Бұрқ-сарқ қайнап, шіренген
Асау езен өзеуреп,
Халық босқан жапаннан.
Біздер тұрған бұл өзек,
«Қыз кеткен» деп атанған.
Жағасында Амудың
Қалып қойған орнында,
Тақиятас арудың
Тақиясы болды ма?
Жуылды ма бұл жаға,
Оның мөлдір жасымен.
Қарық боп су олжаға,
Ойнады ма шашымен.
Жаны оның да ақын ғой
Қөңілімді дос ұқты.
Жүзіңізде жатыр ой,
Жазасыз ба қосықты1.
— Жазамын — деп құлшынып
Айта алмаймын күн бұрын.
Кейде ұялып, қымсынып
Келмейді жыр құрғырың.
Алдымызда тұр күтіп,
Шаңқай түстей ақ қала.
Амуды ел сырғытып,
Барады алып мақтаға.
Түсті оған бұғалық,
Енді ол түсін бұзбады.
Мақтаны жүр суарып,
Қарақалпақ қыздары.
Бұл қыздарда жоқ қайғы
Басқа олардың жыры бар.
Толқынменен ақпайды
Толқын шашты сұлулар.
1956