Бексұлтан Нұржеке баласына
Тоқтықта да сыналған, аштықта да,
достыққа да тұра алған, қастыққа да, –
Алпысың да жүр оған беттей алмай,
тал бойыңа жарасып жастық қана!
Азаматтың айналып үлгісіне,
пенделікті жуытпай күллі ісіне
алмағайып тірлікке жағынып та,
табынып та көрмеген бір кісіге!
Тойдырғандай тұлғасы жүз кісіңді –
дарын бар да, қарын жоқ – қыз мүсінді, –
Бел-бел естен келеді беспен өтіп,
құрдасына қалдырып күзгі сынды.
Кесіп беріл қоң етін ұнағанға,
қара тастай қатайып сынағанда,
Алшаң басты ол Алматы көшесінде,
есесін де жібермей бір адамға!
Бойындағы бұлағай күшке сене,
тіресе де біледі, тістесе де,
Кесірткелік әлі бар қашан болсын,
өзі білсін дұшпаны – үш кесе ме!
Айналасы думан да, алды ду ма, –
құқы болмай шаршауға, шалдығуға,
Барады өзін қамшылап,
алты алашы
айта жүрер асыл сөз қалдыруға!