Мұхтар Мағауин
Көрінгенге етпеген сөзді шығын,
Ері қайсы, білуші ем, ез кісі кім.
Ал Сен болсаң, қашанғы хас шеберсің
қашап жатқан жалықпай өз мүсінін!
Қыр астынан көрініп зеңгір тұлғаң,
Өзенге де ұқсайсың өрге ұмтылған.
Алатау да емессің, Қаратау да,
Дара тау ма деп қалам Сен бір тұрған!
Ұқсап туған даланың тарпаңына,
бет қаратпас мінезің бар тағы да.
Пенде болып ермедің ел сөзіне,
Көңіліңді бермедің хан тағына.
Қара сөзде қазақы желдей естің,
Тізгініңді тіріге бермей өстің.
Қатпар-қатпар қыртысын ғасырлардың
қопара да алған жоқ Сендей ешкім!
Күреске де кіргесің, ысылғасың,
Жауың болса – зәресін ұшырғасың.
Қапталдасқан қастарды айтпағанда,
достарыңның өзінен мысың басым.
Сөзің дара, өзің де, дара хатың,
Алыс тарап, асқақтап барады атың.
Өз аузыңа қаратып тұрсың бүгін,
Алты алаш – алпыс Түрік қағанатын.
Даусындай боп баяғы Көкбөрінің,
Батысқа да Шығысқа жеткен үнің.
Қанша досың жүр Сені мақтан етіп,
замандаспыз Мұхтарға деп те бүгін!
Көп қазақтың дей алман сені бірі,
Қаламдасың ішінде шенің ірі.
Ұлысың ба, жоқсың ба, уақыт айтар,
Әйтеуір Сені туған елің ұлы!
Көре алмасын қаранды күндегендер,
Желдей есіп жүзге де жүлдемен кел!
Әлі қайда туғанша Саған ұқсап
Саған ұқсап тағы да БІР КЕМЕҢГЕР!