25.07.2021
  159


Автор: Сәкен Иманасов

Көл қорыған қызғыштың

Көл қорыған қызғыштың
қолға үйретіп көкесін,
өндір-өндір қыз құштым,
өзім қиып некесін.
Аңыз тыңдап, ән ұқтым
аталардан ай көмей,
Бетін қақтым бәдіктің
бағлан демей, бай демей.
Баталы сөз айтыппын:
белін жазып бүкірдің.
Тәлімсіген тәйтіктің
төбесінен түкірдім...
Қоя-жынын ашып ем —
құты қашты "күйлінің".
Қасақана басып ем
жатқан жылан құйрығын.
Жұпынымын демедім,
күпіліні кезге ілмей.
Өңмендеген неменің
өтін іштім сездірмей.
Қалдырғаным табаға
келеді әлі арбасып.
Қолы жетпей жағама,
балағыма жармасып.
Жақсыларды түстеп те,
түгендеп бір көрмек ем.
Кетті қойды күш текке,
жетпей қалып ерде дем.
Шарап ішпей, шала мас,
шамырқанған тұр мынау.
...Өң мен түсім аралас
өмір сүріп жүрмін-ау!





Пікір жазу