Ана көтке бір кірдің, мына көтке бір кірдің
Сүйсе жалған, сүймесе аянбаған,
Бұл не деген заманға ісім тусті??
Абай
Ана көтке бір кірдің, мына көтке бір кірдің,
иісі жаман демедің иі қанбас құрғырдың,
арбауына тап болып алпыс екі айланың,
бағынды да байладың, сағыңды да сындырдың...
Тістегенің тірнек те, иіскегенің боқ-сідік,
қарсы шыға алмадың қас жауыңа тепсініп,
бойлай өсе қоймасы белгілі еді бұрыннан
былқ-сылқ еткен буыны бұтағы морт көк шыбық.
Берсе деумен әрдайым албастының өзі дем,
өткің келіп тұрады жүзіктің де көзінен,
күнің үшін құлға да құл болудан қашпайтын
Кейқуаттай кейпіңді көрмей тұрып сезіп ем.
Күнің үшін қолтықтан құлдың өзін тез демеп,
бас шұлғыған түріңнен баяғыда-ақ безген ек.
Алғыс десе өлесің, қарғысқа да көнесің,
ешкілерді апалап, текелерді жезделеп.
Жақсылармен жарыста түспеді ме тұяқ тең,
араздаса бастадың аузындағы ұятпен,
өлмеу үшін өзі тек — жақыны ма, жаты ма,
қалдыратын қапыда қысыр жылан сияқты ең.
...Біздікі де, құдай-ау, не көрмеген ғаріп бас,
қысыр жылан шақты деп жараланып жарытпас,
сұрайтыным тек қана, құдай тыным бергенше
мені керсең аулаққа ат-тоныңды алып қаш!