Айтар едім
Айтар едім, құдай-ау, айтар едім — тыңдар кім?
Ортасында отырып құлақ кесті құлдардың,
Өткізе алмай өзімді, жеткізе алмай сөзімді,
Терек болып теңселіп, ырғай болып ырғалдым.
Тыңдағанға тілімді тігіп тұрып бәске мен,
Айтар едім, амал не, айналамыз тас керең.
Жақсыларым жауыннан қорғалаған торғайдай,
Соқыр көздің өзінен сорғалаған жас көрем.
Айтар едім, не керек, құлақ қайда тыңдайтын,
Бозторғай да емеспін — берекесіз жырлайтын.
Қайраймын кеп өзімді, кісі едім ғой деймін де
Иілмейтін емендей, самырсындай сынбайтын.
Айтар едім — біреулер ұнатпайды бұртиып,
Енді бірі қабағын, мен айтпай-ақ, тұр түйіп.
Беттілерім бұл күнде жер шұқиды көзімен,
Итті көрген текедей тектілерім үрпиіп.
Айтар едім, құдай-ау, айтарымды елге арнап,
Қайда бара қоймақпын ағайынды енді алдап?
Біле тұра бір сөзім дарымасын ешкімге,
Айналаға айқайлап айта берсем... нем қалмақ?!