Қабағынан күн көрінген
Қабағынан күн көрінген,
қараторы келіншек,
Келіп-кетіп жүргеніңмен,
қиналасың —
елің шет.
Оңаша бір сыр айтып ем,
отырғанда шай ішіп...
...Құшағыма құлайтын ең,
құба талдай майысып
Құмырсқа бел, қаз омырау,
алма мойын толық,
паң,
жарқыраған жаз едің-ау
жаурағанда жолыққан.
Өзің біліп,
көзің күліп,
ұқтың халді сұрамай,
Құрығыма тез ілдіріп,
тұра қалған құралай.
Қылығың да құлындай-ау,
кім теңесер бұл маңда.
естілетін үнің баяу,
есім шығып тұрғанда...
Бола алмадық күнде бірге,
не дер екен ендігі ай!
Жиі келіп жүргенінде,
Сағынбас па ем мен бұлай?
Қызғану да ерге міндет,
сезімталым, сергегім.
Өткен жолы келмедің деп,
телефонмен тергедім.
Білем бәрін
алаңдайсың
балаға да, байға да,
басар тау да таба алмайсың
сұқ көздерден айнала.
Біле тұра сағынамын,
қағынамын даурыға,
бара алмасым тағы мәлім,
базары жоқ аулыңа.
Жұлқынғанмен жүрек елші,
жерің шалғай,
елің шет.
Келіп-кетіп жүре берші,
құралай көз келіншек!