23.07.2021
  142


Автор: Сәкен Иманасов

Біледі не дерімді ел де менің,

Біледі не дерімді ел де менің,
бет ауған жаққа лағып,
желдемедім, —
түбінен құлағымның ес кіргелі,
қаншама естілмеді көлденең үн.
Бұзылмай баяғы ырғақ, бұрынғы әнім,
бой салып, біреуіне бұрылмадым.
жеткізіп жетеліге өз үнімді,
қаншалық төзімімді шығындадым.
Өзгере қоймағанға өмір әлі,
жанарым жасқа толып, шомылады.
Үймеді боқ дүние басыма бақ,
тимеді қызықтың да молырағы.
"Бұл мақұрым қалмағыма кім кінәлі?"
біле алмай мен де соны жүрмін әлі,
жаныңа бата түсер
күндеріңнің,
тұлдырсыз түндеріңнің сырғығаны.
Сөзімнің бұзбайын деп бұрынғы әрін,
орынсыз өзімді өзім шығындадым.
Біледі ел не дерімді,
өнерімді,
біледі қаншалықты қырым барын.
Бір ауыз естіле ме еңіреп үн,
біледі ел не дерімді тегі менің,
Тағы да өзімді өзім байқағым кеп,
жылы сөз айтамын деп келіп едім.





Пікір жазу