Ақын өлеңдері жинағы ✍️

Ішінен қайталап бір күйді,
күн күйді,
қозы-лақ мүлгиді,
тозып-ақ бара ма қыраттар,
жырақтар — қыранды,
қырғилы.
Күйелеп-күйелей көкті де,
құдайы көрместей етті ме,
бау-бағың биедей шұрқырап,
тауларың түйедей шөкті ме?!
Жорықтан оралған жандайын,
тобарсып барады таңдайым.
Үкісі үлбіреп қамыстың,
үрпие қалыпты тал,
қайың.
Арғымақ арқырап ақпайды,
балбұлақ сарқырап жатпайды.
Көненің көзіндей көрінген,
төбенің басынан бақ тайды.
Құмдары сырғиды мұң еріп,
шыңдары мүлгиді түнеріп.
Шыдамы таусылған батырдай,
дәрменсіз шынары шіреніп...
Күн нұры алдаған тұл емен,
тұлдыры қалмаған,
жүдеген,
Қаздарын қондырмай көліне,
даланың желі ме үдеген?
Тамызым,
десем де,
тамыз-ақ,
үдеп тұр әлгі бір аңызақ.
Тозып-ақ кеткен қыр-беткейге
қозы-лақ барады тағы ұзап.
Кінәлі баладай бүрісіп,
қарағай тұр әлі құнысып.
Діңкемді құртып-ақ менің де,
көгімде қарақұс жүр ұшып.