Өз үйім
1
Өз үйім — өлең төсек — ұям менің,
қаншама шарлатпадың қиял көлін,
Осында бипазым да,
ұйқы аз ұлға,
жайнатып жиһазын да жияр келін.
Алыстан арып-ашып жете берсем,
кете ме көтеріліп бетеге еңсем,
Ата-анам күмбезіне күн қадаған,
ұл-қызым іңгәлаған мекен ең сен!
Арылмай ақ тілеуден төрім менің,
қаншама бойым өсіп, керілмедім.
Ырымын баяғының жасамай-ақ,
имене басады аяқ келіндерім.
Толтырып көңілімді күйге менің,
шарлатып,
шартарапқа сүйреп едің,
Болғандай қалай-қалай мақтансақ та,
қарсы алып жатқан шақта үйдегі елің!
Шығардай сен дегенде жаны бірге,
екі етпей орындалар әмірің де.
Күйбеңнің таста бәрін, асқақ арым,
ендігі жасқанарың тәңірің бе?
Босамай босағам да ақ тілеуден,
жалықпай тіршілікті тәтті деуден.
Қаншама ұл-қызына еміреніп,
теңіздей тебіреніп жатты кеудем.
Еркелеу бірі емес ем жалғыз ұлдың,
сан ысып осы арада, сан қызындым.
Анамның қарап өрбір әжіміне,
шыдағам әзіліне балдызымның.
Ай-күні таянғанын жеңге біліп,
жүретін жарым қандай жөргек іліп!
маған да көз қиығын тастап қойып,
анам да отырғандай төрде күліп...
Өз үйім — өлең төсек мекенімді;
қызғыштай, білем, қорғап өтерімді,
Біреудің бақытымен өлшетпедім,
ешкімге көрсетпедім бөтен үлгі.
Кейпімде баяғы бір ерге біткен,
арылып егделіктен, пенделіктен,
Ағайын, айтыңдаршы өз үйімде
осыншама бақыттымын мен неліктен?!
Тілеумен үбір-шүбір ұл-қызға бақ,
жұмаққа жұпыны үйді жүрміз балап.
Бу кетпей шәйнегінен тұрса болды,
күні-түн әйнегінен жұлдыз қарап!
2
Бұл қалай?
Балапаным шыр-шыр етіп тұрғаны-ай!
Жұтқалы тұр жеті басты жалмауыз,
өзімді де,
сөзімді де тыңдамай!
Шыққыр көзім не көрді?
Несін жазып отырмын бұл өлеңді?
Ішім оттай жанды менің, не керек,
үрей билеп алды менің денемді.
Жұтқалы тұр көз алдымда дәл менің,
құтқаруға жетпегені-ай дәрменім,
Тым құрыса қызғыш құрлы шырылдап,
тимеді ғой жәрдемім!
Кімнің ғана құлағына дарыды үн,
аһыладым,
уһіледім,
арыдым,
Қып-қызыл тіл сумаң-сумаң еткенде,
шырылдадым-ау жарығым!
Көңіл бүгін күйікті ішер көл терең,
қиып түсер қылышым жоқ желкеден.
Кешірсін ел,
Қолдан келсе —
дәл қазір
жердің бетін ойланбастан өртер ем!
Қызыл-ала қан қылып,
салар едім сан бүлік,
Ел есінде Ақсақ Темір сияқты
қатыгез боп қалар едім мәңгілік!
Оған шамам болды ма,—
қысқа қылып жаратқаны-ай қолды да.
Айналдым-ау өз үйімде отырып
Әлемдегі ең пұшайман сорлыға!