Қызыққа да
Қызыққа да,
Қызға да бұрылмастай,
Жүрем кейде ешкімге сырымды ашпай,
Жүріп алам жоламай жақсыға да,
Жоққа бола жаманмен ырылдаспай.
Елірмеймін...
Ермеймін дүрмекке де,
Елтімеймін ешқандай құрметке де,
Достарға да бұрылмай кешегі бір,
Дұшпанға да ұрынбай шын кектене.
Топқа да ермей қаламын дүркіреген,
Даусым да жоқ бұрынғы күркіреген.
Араласпай аңқылдақ ағаға да,
Ініге де ағалық сыр тілеген.
Жүріп алам біріне араласпай,
Жасыл бақта жүдеген кәрі ағаштай.
Өзімсінген өрт мінез жігітке де,
Көрінемін достыққа жарамастай.
Кімге ренжіп,
Кімдерге өкпелейін,
Кімді сүйіп,
Кімдерді жек көрейін, –
Естен шығып кеткендей бәрі-бәрі,
Жүріп алам сүлесоқ көпке дейін...
Өзге түгіл,
Болмастай өзім біліп,
Кернемейді кеудені сезім бүлік,
Шалқып ішкен кешегі шақты ұмытып,
Шараптан да көңілді безіндіріп.
Жүріп алам елірмей,
Елеңдемей,
Кешегі күн ертең де келер демей.
Іштей қажып отырам оңашарақ
Жер үстінде жан жоқтай менен де өгей.
Бәрі бір: үлгерермін, кешігермін,
Келмейді асықтырған досыма ергім, ...
«Жатып-жатып жанартау
Бір-ақ сәтте
Бұрқ етеді», – дейтіні осы ма елдің?!