Ана!
Ана, ана-періштедей анасың,
Ана,ана-әлемдегі ең дарасың.
Сәбиіңнің сырға бөлеп санасын,
Көгімізде жұлдыз болып жанасың.
Алтын, гауһар, күміс жарқыл-түк те емес,
Сен қасымда болмасаң.
Бұл ғұмырдың бар қайғысы түк те емес,
Егер мені жанымда боп қолдасаң.
Жүрек әлсіз сенде лүпіл қағысар,
Мейірлі әуен өн бойыңда тоғысар.
Сезіміңе үңіліп мен қарасам,
Түрлі ойлар түкпірімде соғысар.
Сірә, сенсің ащы уды ішетін,
Сірә, сенсің жақсы ойлар пішетін.
Сірә, сенсің түн ұйқысын төрт бөліп,
Біздер үшін от пен суға түсетін.
Мұңлы жүзді көргенде сенің бейнеңнен,
Қан аққандай болар менің жейдемнен.
Күллі әлемнің құдіретін сезінем,
«Ана» дейтін жалғыз ауыз сөйлемнен.
Күн де атар нұрланып күлімдесең,
Күш аламын айналып гүлім десең.
Ақ сүтіңді ақтармын арман жырмен,
Тек жалғанда арманым-сүрінбесең.