Ақындықтан айырмасаң болғаны
Аспан алыс, бет-ажары жабық күн,
Аяз гулеп, елшісіндей тамұқтың.
Соңғы кезде сезім түгіл, мен тіпті,
Өмірімнің өзінен де жалықтым.
Айналаны аппақ суық қар жапты,
Жыр жаздырар күздің күні тарқапты.
Бақытың да, жақұтың да қажетсіз
Сұңғақ сырлы сағыныштар шаршатты.
Асау өлең тастап кетті, жаяумын,
Жан мұңымды енді кімге жаярмын?!
Құрсын бәрі, шындығы жоқ шырт өмір,
Тұншықтырып, таусылуға таяумын.
Өзің болсаң , жүрсің әлі шалғайда,
Жыл құсындай хабар берсең болмай ма?
Дымды ұқпаймын, ұғындырар біреу жоқ
Бақыт деген босағама қонбай ма?!
Қытымыр қыс, бала кептер қорексіз,
Айқын бәрі, тек сен ғана дерексіз...
Адалдығым Алла білер кім үшін,
Сүйгенім де, күйгенім де керексіз.
Үмітімнің үзілді ме жолдары,
Осы ма екен ғұмырымның солғаны?!
Тағдыр мені, отқа таста, суға сал,
Ақындықтан айырмасаң болғаны...