Туындылар ✍️

Бухара Шәриф шәрінде,
Бар еді бір һарамы.
Кеші-күндіз іздеген,
Ұрлық еді талабы.
Әзіреті Бәһәуеддинге,
Жығылып тұр ед сол кезде,
Жер жүзінің адамы.
Мен-дағы барып зиярат,
Қылайын деп көңіл етті,
Кәсібінде жүріп манағы.
Барып Бәһәуеддинге:
– Ететін ісім – ұрылық,
Мен адамның салағы.
Қысылғанда қол берсең,
Алып келіп берейін,
Деді бір тайдан тананы.
Қолжазба қылған кәсібіңнен,
Ескерермін екінші,
Деп күлді ошал заманы.
Шат болып сөзге осы айтқан,
Ұрылығын ұлғайтты,
Таптым деп таудай пананы.
Жол күзетіп жарақпен,
Жолаушыны жоқ қылды,
Қан қылып қызыл даланы.
Жолдан жаран жиып ап,
Үй бұзып, аспап, мүлік алып,
Бүлдірді кент пен қаланы.
Отырып бір күн ойланды,
Беріп еді пірім рұқсат,
Ұрлықтың жоқ деп залалы.
Бәһәуеддин бұл күнде,
Сияқты шексіз болып түр,
Коһиқаптың маралы.
Мен, мысалы, мерген ем,
Кеуілімді — киік қылар,
Қылмасам оны жаралы.
Жайнамазын ұрлап ап,
Үстінде оның айтайын,
Жан-ділмен Аққа сананы.
Осыған қойып көңілін,
Қараңғыда қадақтап,
Деп шықты үйден баралы.
Құбылаға қарап ол Уәли,
Отыр екен шығарып,
Сұбхан Алла сананы.
Бойраның жатты астында,
Келістіріп, кеткен соң,
Ұрлаймын деп ананы.
Сол сағатта самсаған,
Сәлделі өңшең келді адам.
Саны отыз, қырық шамалы,
Бір-бірлеп Бәһәуеддиннің,
Қолын алып болған соң,
Бірі айтты осы наманы.
– Ей, тақсыр, тауып беріңіз,
Біздерге керек бір адам,
Көп бол сын қылған амалы.
Жасырынып жатса да,
Қожайын Бәһәуеддиннің,
Болып еді мұнан хабары.
Сұрағандарың сол болса,
Астында жатқан бойраның,
Деді ашып ал ананы.
Біреуі барып қараса,
Белгілі бейбақ баяғы,
Күнәмен толық қанары,
Біз біз мұнда жатқандай
Тәлтіректеп тар жерде,
Көргендей, үрікті, араны.
Тәбессім таһқиқ еттіде,
– Әкел, – деді, етейін,
Сіздердей сол бейшараны.
Отырғызып алдына,
Арқасына ұрып еді,
Жоғары ұры қарады.
Жеті қат аспан үстінде,
Әмірімен тұрған Алланың,
Көрді аршы ағланы.
Қарап еді төмен көк өгіз,
Көрінді оның көзіне,
Көтеріп тұрған сараны.
Пір назары түскен соң,
Тәуба етіп тамам ісіне,
Құдаға қылды наланы.
Осы келген адамдар,
Қырық шілтен екен кәдімгі,
Қолдайтын хан мен қараны.
Болады екен бір адам,
Толтырған тасбиһ таһлилге
Қан менен көңіл тәнәны.
Сүйтсе өліп орнына
Ылайықты ер іздеп
Қыдырған екен саланы.
Дағдарған соң дәл сол түн,
Келген екен кеңесіп,
Уәлидің ғой деп таланы.
Қысқасы сөздің, сол жерде,
Қасылқастың өзі боп,
Солардың болды жараны.
Не болар деп болмайды,
Адамизаттың баласын,
Көтерілсе таланы.
Жазық — көп, жеткер өзің,
Хақ, Шапағатыңнан сондайша
Майданында махшардың,
Қан қылмай жігер параны.