Шөлмек
Сөйлеген сөзім ыңғайлы,
Құмартып халқым тыңдайды.
Шайырдан шатақ сөз шықса,
Күлістік етіп көбісі,
Бір-біріне ымдайды.
Сөз өлшеуін білмеген,
Шағалаша шулайды.
Кәнігі зергер кәтекі,
Орынсыз дүкен құрмайды.
Кездік соқса, кемсінбей,
Өткізіп сыннан шындайды.
Қалуатсыз қас сыпа,
Орынсыз мәжіліс құрмайды.
Мұзды балақ, қанды көз,
Аң көрмей, мойнын бұрмайды.
Тал жібектей таза сөз
Еш жерінді жырмайды.
Жағдайсыз сөздің мысалы —
Шеңгелше етек тырнайды.
Жақындатпа жаныңа,
Ниеті бұзық сұмырайды.
Парасатсыз көп надан,
Қобыз қылған қурайды.
"Жолға маман болдым" деп,
Айтып, сөзді былғайды.
Жазған сөзім қыдырды
Орал менен Торғайды,
Хорезм жұрты хабарлы,
Шорахан, Төрткүл, Шымбайды.
Киіз үйлі қазақтың адам.
Есіткен жері сөзімді
Аяқасты қылмайды.
Бұл мәурітпен жүргенде,
Жас деген, шіркін, ұлғайды.
Бақардағы кеп ылғал,
Шілде түссе құрғайды.
Үйреніп қалған он саусақ,
"Ұста, - деп, - қалам" тынбайды.
Жан барда, тілім, жайтаңда,
Себепсіз шөлмек сынбайды!