Өмір өлшемдері
Әлпештеп, алды-артыңнан анаң шығып,
Қасыңнан кетпес қиғаш қадам шығып.
Ана - ана пәруана боп перзенті үшін,
Күн кешер көрсетпе деп жаманшылық.
Ардақтап ата-анаңды сол секілді
Қынжылмай, қызмет көрсет адалшылық.
Баянсыз баста тұрмас бақ-дәреже,
Айналған"шарқып әлек56" заманшьшық.
Саулықта сайра, тілім, сандуғаштай,
Бағында аз өмірдің аманшылық.
Адамзат бірде - бесік, бірде — есік,
Бес жаста болар тілің әзер шығып.
Он жасты өткізерсің ойынменен,
Алдыңнан күнде қызық базар шығып.
Он бесте ойға алғаны болмаса да,
Жүгіртіп жан-жағына салар шыбық.
Жиырмада жирен бесті сәуріктей боп,
Үйіріне етер толық жарамшылық.
Жиренбей жиырма бесте еш нәрседен,
Болмайды қорқынышты санар күдік.
Отызда онша желің басылмайды,
Дегенмен балалықтан барам шығып.
Болмасаң өте жаман отыз бесте
Кеңеске кірер басың адамшылық.
Қырық жаста қырымдай-ақ қызылдаған,
Ақылдың қайнап көзі ағар шығып.
Асқанша қырық бес жастан "қырқылжыңдар"
Көрінсе қызыл-жасыл, қарар шығып.
Елуде ем іздеуді етіп сылтау,
Көбейер, көзге түспес "жараң" шығып,
Ер жасы - елу бестен асқаннан соң
Түн қатқан түртінектен қалар шығып.
Алпыста ақылы барлар әуреленбес
Аққан соң бұлақтан көз сараң шығып.
Аса алмай алпыс бестің асуынан
Алдынан әркім тоқтар "аран" шығын.
Жетпісте желсіз көрік секілденіп
Бейне бір керген күнің қараншылық.
Сексеннің сергелдеңі селт еткізбей,
Бойыңнан бар шырынды алар сығып.
Тоқсанда ада-жұда айырыларсың,
Талаптан тырп етпестей алаңшылық.
Жеткенмен жүзге жасың, не болмақшы,
Одан соң берекең жоқ табаршылық.
Арман не, ақтық сапарға аттанған күн,
Жөнелтсе құрметтеп дос, жаран шығып.