Өмірім
Көріп келем жағдайлардың небірін,
Мұңдылау боп өтіп жатыр өмірім.
Сәл нәрседен жүрек шіркін сыздайды,
Сәл нәрседен ортаяды көңілім.
Басым аман кездерім-ай бұрынғы,
Білмеппін ғой қадырың мен құныңды.
Маған қазір шын сүйеніш болатын,
Көп ойлаймын қыршын кеткен ұлымды.
He өтпейді басынан бұл адамның,
Тырп еткізбес тығырыққа қамалдым.
Өте қатты сезіліп тұр жоқтығы,
Бақұлдаспай бақи көшкен ағамның.
Қалдырмаса есте тұтар бір үлгі,
Неғылайын өтіп жатқан күнімді.
Ұл-қызының бір қызығын көре алмай,
Көп ойлаймын жастай кеткен інімді.
Ауылда анау бар еңселі шаңырақ,
Анам кетіп, қалғандай ол қаңырап.
Үлкен үй деп, өзімсініп келгенде,
Кейінгілер қарсы алар ма жамырап?
Күнімізді түсірмегей «ептіге»,
Алтын ұям мирас болғай тектіге.
Бір әулетті беделімен билеген,
Анам маған ыразы болып өтті ме?
Жүрегімде тағдыр салған жарам көп,
Қорқам кейде ушықтырып алам деп.
Жасым болса жерортадан ауыпты,
Ойланбасқа, толғанбасқа шарам жоқ!..