14.07.2021
  148


Автор: Айтқали Нәріков‎

Нәсіпқали Сисатовқа

Көңілімнің айдынына қаз қонып,
Өз-өзімнен жүрем кейде мәз болып.
Өмірімнің күзі кіріп тұрса да,
Қас қағымда қалғандайын жаз келіп.
Елегізіп әлденеге күн-түні,
Жиілейді жүрегімнің лүпілі.
Санамдағы жүріп жатқан «соғыстың»
Табылғандай, табылмастай бітімі.
Мұндай сәтте бір ерекше күй кешіп,
Ойға алғаның жатар дәйім үйлесіп.
Көрінгеннен құшақ жайып тұрады,
Жүрген жандар «үй десіп» тe, «бүй десіп».
Құлаққа кеп ұлы күйдің сарыны,
Үстелгендей қаламымның қарымы.
Жүрегіме құйылады бұлақ боп,
Күннің нұры және Айдың жарығы.
Мүмкіндік пен мақсат тапса келісім,
Қанаттының қойар жері - төрі шың.
Күдігімді сенім жеңіп келеді,
Тарылмайды өлеңдегі өрісім!





Пікір жазу