13.07.2021
26221
Басымнан өткен оқиғаны еске алсам, рахатқа бөленем...
Кімде кім Теміртауда (ВТУЗ-да) оқыған болса, қаладағы жағажайды жақсы біледі. Өйткені теміртаулық студенттердің де, қала тұрғындарының да жаздың күнгі ең сүйікті демалыс орыны – жағажай болатын (Су қоймасы-жасанды көл). Бос уақытымыз болса, жағажай қайдасың деп тартып отыратынбыз. Өйткені жағажай студенттер тұратын жатақханаға жақын орналасқан. Сол бір студенттік кезде жағажайда болған оқиға менің бүгінгі өміріме әсер еткен сияқты. Жан баласына айтпаған сырымды «Алаш айнасы» оқырмандарына айтайын деп шештім. Сол кезде бірге оқыған дос-құрбыларым білмес үшін атымды өзгертіп жазып отырмын.
Үшінші курста оқып жүргенде досым (жігітім) Бахтиярмен жағажайға барып шомылып қайтуға уағдаластық. Түс кезінде барамыз деп келіскенбіз. Алайда ол институтта бөгеліп, жатақханаға түс ауа келді. Мен оның кешіккеніне реніш білдіріп, сөзге келіп қалдық. Мен енді бармаймын деп отырып алдым. Кейіннен ашуым тарқаған соң келістім. Біз ырың-жырың боп, жағажайға барғанымызша сағат кешкі жеті шамасы болды.
Менің тез ренжіп қалатын мінезім бар. Бірақ біраздан соң жазылам да, ренішті ұмытып кетем. Кек те сақтамаймын. Суға шомылып, өзімізбен алып барған тамағымызды жеп отырып, болмашы бірдеңеге Бахтиярмен тағы ұрысып қалдық. Ұрысқан кезде байқамай қаттырақ сөз айтылып кетеді емес пе?! Бізде де солай болды. Бір-бірімізді кінәлап, даусымыз қаттырақ шықты-ау, өйткені біздің айналамызда отырған кісілердің бәрі бізге мойын бұрып қарады. Айналадағы кісілерден ыңғайсызданды ма Бахтияр жатақханаға қайтайық деді. Бірақ мен долылыққа салынып, қайтпаймын деп отыра бердім. Бахтияр, «соңғы рет айтам, қайтпасаң өзім қайта берем» деді. Мен қырсығып, «қайтсаң қайта бер» деп отыра бердім.
Бір қарасам Бахтияр ұзап барады екен. Мен де өзімше қыр көрсетіп, тапжылмай отыра бердім. Солай қырсығып отырып кеш батып қалғанын да байқамай қалыппын. Жан-жағыма қарасам, жағажайда бірен-саран адам ғана қалыпты. Мен де жинала бастадым. Қалған тамақтар мен ыдыстарды сөмкеге салып бола бергенімде ту сыртымнан біреудің «көмек қажет емес пе?» деген дауысын есітіп бұрылдым. Қарасам, әдеміше келген орыс тілді қазақ жігіті тұр екен. Мен көмек қажет емес екенін айтып, заттарымды жинап, жүре бергенімде, «сіз қорықпаңыз мен де ВТУЗ-да оқимын» деді. Тимур деп қолын созды, Дина деп мен де қолымды ұсындым. Таныстықтан соң Тимур достарымен бірге екенін айтып, көлікпен жеткізіп тастайын деп ұсыныс жасады. Мен жоқ деп көнбедім. Алайда Тимур қоярда қоймай мені анадай жерде тұрған машинаға алып барды.
Көлік ішінде екі орыс жігіті отыр екен. Тимур достарына мені таныстырып, жатақханаға дейін жеткізіп тастауға уәде бергенін айтты. Достары келісімін білдірді. Сосын Тимур досының бірінің туған күні екенін тілге тиек етіп, өздері ішіп отырған шараптан құйып, ұсынды. Мен ішпеймін деп қарсыласқаныммен жігіттер қаумалап қоймады. «Осы бір стаканды қалдырмай ішіп қойсаң, қайта ұсынбаймыз» деді. Қорқыныш па, әйтеуір жігіттердің сөзін жерге тастамай соңына дейін іштім. Сонан соң Тимур танысқанымыз үшін ішейік деп тағы бір стакан шарап құйды. Үшінші жігіт үшін үшінші стаканды тауыстым. Басым айнала бастады. Қорқып тұрмын, кетейін десем жібермейді. Көліктің магнитафонында айтылып жатқан әнге Тимурмен би биледік. Қайта келіп көліктің артқы орындығына отырдық. Біз көлікке кіріп отырған кезде алдыңғы орындықта отырған екі жігіт қазір келеміз деп кетіп қалды.
Жалғыз қалған соң Тимур мені құшақтап сүйе бастады. Алғашында қарсылық көрсеткенмен, кейін шараптың әсері ме еркіне көндім. Солай аймаласып жатып, қалай шешіндіріп тастағанын ұқпай да қалдым. Сөйтіп Тимур дегеніне жетті. Тимур шаруасын бітіріп орнынан тұрғанда ғана жаңағы екі жігіттің қарап тұрғанын байқадым. Мен орнымнан тұрам дегенше жігіттердің біреуі тарпа бас салды. Екіншісі де дегенін істеді. Содан кейін үшінші жігіт те айызын қандырды. Одан кейін де кезектесіп тағы бір-бір реттен келді. Сонан соң жатақханаға әкеліп тастап кетті. Бұл туралы ешкімге тіс жармадым. Бірақ, неге екенін қайдам, менде жанды жейтіндей өкініш сезімі болған жоқ. Керісінше, сол жайлы ойласам қандай да бір рахат сезімі пайда болатынды шағарды. Арадан біраз уақыт өткен соң ол жайлы ұмытым.
Сол бір ұрыс-керістен соң, Бахтияр екеуміздің арамыз үзілді. Оқу бітірген соң өзім туған қалаға келіп жұмыс істедім. Қызметтес бір жігітке тұрмысқа шықтым. Күйеуім көңілімнен шығады. Сыйластығымыз жақсы. Жарасымды отбасымыз. Бір ұл, бір қызымыз бар. Алайда, соңғы кезде бойымда бір жаман әдетттің пайда болғанын сезініп жүрмін. Төсекте ләззат ала алмайтын болдым, зорлықты қалап тұрамын. Бірақ күйеуіме зорлық жасашы деп қалай айтам?! Бұл сол бір оқиғаның салдары ма екен? Жоқ әлде менде қандай да бір ауытқушылық пайда болған ба? Әлде бұл ауру ма? Мұндай күйден қалай құтылуға болады?
Автор: Дина, Қостанай облысы
Үшінші курста оқып жүргенде досым (жігітім) Бахтиярмен жағажайға барып шомылып қайтуға уағдаластық. Түс кезінде барамыз деп келіскенбіз. Алайда ол институтта бөгеліп, жатақханаға түс ауа келді. Мен оның кешіккеніне реніш білдіріп, сөзге келіп қалдық. Мен енді бармаймын деп отырып алдым. Кейіннен ашуым тарқаған соң келістім. Біз ырың-жырың боп, жағажайға барғанымызша сағат кешкі жеті шамасы болды.
Менің тез ренжіп қалатын мінезім бар. Бірақ біраздан соң жазылам да, ренішті ұмытып кетем. Кек те сақтамаймын. Суға шомылып, өзімізбен алып барған тамағымызды жеп отырып, болмашы бірдеңеге Бахтиярмен тағы ұрысып қалдық. Ұрысқан кезде байқамай қаттырақ сөз айтылып кетеді емес пе?! Бізде де солай болды. Бір-бірімізді кінәлап, даусымыз қаттырақ шықты-ау, өйткені біздің айналамызда отырған кісілердің бәрі бізге мойын бұрып қарады. Айналадағы кісілерден ыңғайсызданды ма Бахтияр жатақханаға қайтайық деді. Бірақ мен долылыққа салынып, қайтпаймын деп отыра бердім. Бахтияр, «соңғы рет айтам, қайтпасаң өзім қайта берем» деді. Мен қырсығып, «қайтсаң қайта бер» деп отыра бердім.
Бір қарасам Бахтияр ұзап барады екен. Мен де өзімше қыр көрсетіп, тапжылмай отыра бердім. Солай қырсығып отырып кеш батып қалғанын да байқамай қалыппын. Жан-жағыма қарасам, жағажайда бірен-саран адам ғана қалыпты. Мен де жинала бастадым. Қалған тамақтар мен ыдыстарды сөмкеге салып бола бергенімде ту сыртымнан біреудің «көмек қажет емес пе?» деген дауысын есітіп бұрылдым. Қарасам, әдеміше келген орыс тілді қазақ жігіті тұр екен. Мен көмек қажет емес екенін айтып, заттарымды жинап, жүре бергенімде, «сіз қорықпаңыз мен де ВТУЗ-да оқимын» деді. Тимур деп қолын созды, Дина деп мен де қолымды ұсындым. Таныстықтан соң Тимур достарымен бірге екенін айтып, көлікпен жеткізіп тастайын деп ұсыныс жасады. Мен жоқ деп көнбедім. Алайда Тимур қоярда қоймай мені анадай жерде тұрған машинаға алып барды.
Көлік ішінде екі орыс жігіті отыр екен. Тимур достарына мені таныстырып, жатақханаға дейін жеткізіп тастауға уәде бергенін айтты. Достары келісімін білдірді. Сосын Тимур досының бірінің туған күні екенін тілге тиек етіп, өздері ішіп отырған шараптан құйып, ұсынды. Мен ішпеймін деп қарсыласқаныммен жігіттер қаумалап қоймады. «Осы бір стаканды қалдырмай ішіп қойсаң, қайта ұсынбаймыз» деді. Қорқыныш па, әйтеуір жігіттердің сөзін жерге тастамай соңына дейін іштім. Сонан соң Тимур танысқанымыз үшін ішейік деп тағы бір стакан шарап құйды. Үшінші жігіт үшін үшінші стаканды тауыстым. Басым айнала бастады. Қорқып тұрмын, кетейін десем жібермейді. Көліктің магнитафонында айтылып жатқан әнге Тимурмен би биледік. Қайта келіп көліктің артқы орындығына отырдық. Біз көлікке кіріп отырған кезде алдыңғы орындықта отырған екі жігіт қазір келеміз деп кетіп қалды.
Жалғыз қалған соң Тимур мені құшақтап сүйе бастады. Алғашында қарсылық көрсеткенмен, кейін шараптың әсері ме еркіне көндім. Солай аймаласып жатып, қалай шешіндіріп тастағанын ұқпай да қалдым. Сөйтіп Тимур дегеніне жетті. Тимур шаруасын бітіріп орнынан тұрғанда ғана жаңағы екі жігіттің қарап тұрғанын байқадым. Мен орнымнан тұрам дегенше жігіттердің біреуі тарпа бас салды. Екіншісі де дегенін істеді. Содан кейін үшінші жігіт те айызын қандырды. Одан кейін де кезектесіп тағы бір-бір реттен келді. Сонан соң жатақханаға әкеліп тастап кетті. Бұл туралы ешкімге тіс жармадым. Бірақ, неге екенін қайдам, менде жанды жейтіндей өкініш сезімі болған жоқ. Керісінше, сол жайлы ойласам қандай да бір рахат сезімі пайда болатынды шағарды. Арадан біраз уақыт өткен соң ол жайлы ұмытым.
Сол бір ұрыс-керістен соң, Бахтияр екеуміздің арамыз үзілді. Оқу бітірген соң өзім туған қалаға келіп жұмыс істедім. Қызметтес бір жігітке тұрмысқа шықтым. Күйеуім көңілімнен шығады. Сыйластығымыз жақсы. Жарасымды отбасымыз. Бір ұл, бір қызымыз бар. Алайда, соңғы кезде бойымда бір жаман әдетттің пайда болғанын сезініп жүрмін. Төсекте ләззат ала алмайтын болдым, зорлықты қалап тұрамын. Бірақ күйеуіме зорлық жасашы деп қалай айтам?! Бұл сол бір оқиғаның салдары ма екен? Жоқ әлде менде қандай да бір ауытқушылық пайда болған ба? Әлде бұл ауру ма? Мұндай күйден қалай құтылуға болады?
Автор: Дина, Қостанай облысы