Жетсе өмірім...
(Мұқанға)
Дос едік,
Құрдас едік,
Сырлас едік,
Жүретінбіз жүректе нұрға сеніп.
Сұм дағдыр-ай,
Сені дос кім ойлаған,
Қалар деп жиырма сегіз жылда сөніп.
Бірге ысып, бірге мұздап алағызған,
Жанымызға нәр алдық даламыздан.
Өлімді мазақ қылып жүрген кезде,
Жауыз-ай,
Сені ап кетті арамыздан.
Алғы күннен арманды, үмітті едік,
Көз салмаушы ек еш жанға күдіктеніп.
Сенбедім,
Сенбедім мен
Күтіп жүрдім,
Қағар-ау, деп есікті күліп келіп.
Ұйықтасам-ақ түсімде сені көрдім,
Қиялдасам ішінде сені көрдім.
Үйге достар жиналған кездерде де,
Жан досым-ай, бос тұрар сенің орның.
Төрт мезгілдің құмы мен қары көміп,
Жатқан досым,
Кетсейші тағы келіп.
Саған ғашық,
Сен ғашық болған қыздар,
Жүр біреудің сүйікті жары болып.
Келіп тұрмын басыңа көрісуге,
Келесің бе жан досым келісімге.
Жетсе өмірім,
Игі істер тындырайын,
Өзім үшін және дос,
Сен үшін де.