06.07.2021
147
КӨКТЕМ
Көктем,
көктем,
күткен көптен,
Келді міне мейірін төккен.
Қара жерден алыстады,
Қар мұздардың өмірі өткен.
Жадырап бәйшешек самалға серік,
Беріп тұр көркем маңайға көрік.
Жас қыздың өңі құлпырды ғажап,
Думанға барып жеңгесіне еріп.
Көктем – нұр, көктем гүлдерін шашып,
Тасыған өзен, кемерден асып.
Көрінді көлеңке, жапырақ саялы
Қарайды көктен ай жерге ғашық.