04.07.2021
  248


Автор: Сабырбек Нұрманұлы

ЖАНЫҢ НӘЗІК

Жаның нәзік,секілді гүлі ақ таңның,
Көңіл құсын серпілтіп сыр ақтардым,
Мен қуанып қарадым қабағына,
Нұрын сеуіп бақытты шуақтардың.

Өртеніпсің өмірдің күйбеңімен,
Күн шуағын соншалық сүйгеніңмен.
Алыпсың – ау, жүзіңнің нұрын төгіп,
Сырласуды білместен үйде кіммен.

Тепкілеген кеудемді сырымды ұғын.
Шертіледі өзінне жырым бүгін.
Тәңір қолдап, Күн мен Ай куә болып,
Кезіктірді, жоқ деме Нұрым – гүлім.

Күт десең мен күтейін тағат жанып.
Тек сенімді екеуміз жоғалтпалық
Күн келеді сүйсініп, қалайықшы
Ине жіптей екеуміз сабақталып.





Пікір жазу