Күн батар
Маужырап күн еңкейді,
Ертіс кетті еңістеп,
Алтынданып, жарқылдап,
Су жыбырлап, жел жүріп.
Бетке салқын леп ұрып,
Қалды іңір салқындай.
Біздер мінген моторка,
Бық - бық етіп тартты өрге,
Суға малтып шалпылдап,
Қызыл күрең шапақтан,
Жаңа ай қасын жылмайтты,
Қуанышты айқындап.
Моторканың мойнында,
Суға төніп сүйеніп,
Тұрдың. көзің жалтылдап
Ақ маңдайың нұр шашып,
Ақ тамағың албырап,
Жұпар иісің аңқылдап...
Сонда жаным жалындап,
Жанды қаным лапылдап,
Суретіңді тарттым көңіліме,
Аппаратсыз фотограф,
Сонда тойды обыр көз,
Сонда қанды құмарым,
Сонда көңілім шалқыды-ай!
1932 жыл
*∙*∙*
Алып Алтай ананың,
Ақ сүтіндей құт Ертіс,
Сен сұлусың тамаша,
Сені сұлу қып тұрған
Семей атты қалаша.
Қалашаны қақ жарып,
Жатыр өзен жанаса,
Алқынысып, сүйісіп,
Аралыңды аралап,
Біз ойнадық балаша.
Иық, аяқ тиісіп,
Айналаға қараса.
Ертісті күн алтындап,
Алтын өзен жалтылдап,
Барса еңкейіп аласа,
Нұрлы адамның шетінен.
Ай кездігі - cap кездік.
Әлде қыздың қасындай,
Күліп бізге қараса,
Жан жайылып дене еріп,
Құмарлық. от қамаса,
Сол аралдың ішінде,
Ерініңді әкелші,
Бал алайын, сүйейін,
Гүлге қонған араша,
Көңіл күйіп, қан тасып,
Өртенейін, жанайын
Жел желпісін аяса,
Сондағы ойлап жүрісті,
Ойлар басты тым күшті,
Бұл бір саған тиісті,
Ал арнадым, жараса...
1932 жыл