ЖОЛДАР СЫРЫ
Қарт Кавказдың
Сапырылған бұлтындай,
Көңіл ойдан
Отыр енді бір тынбай...
Көзге таныс,
Көк шындардың қойнауы,
Қонып кеткен
Әр ақынның жұртыңдай.
Қарап келем үркек,
Ұшпа тастарға,
Қазір маған
Бір аңызын бастар ма?..
Жазылмаған өлеңдердің жолыңдай,
Жанарда бір тамбай кеткен
Жас бар ма?!.
Кавказ шыңы ұнатады батылды,
Қашан да ол өр тұтады ақынды.
Бұлақтары бұлқынады,
Бұрқанып,
Ақтарады жыр жолдарын ақырғы.
Бұл өңірде
Айтылмаған өлең көп,
Естірмін деп құлақ салам елеңдеп.
Ұлы Махмуд ойларындай —
Жолдар да,
Жүрген сайын
Жалғасады тереңдеп...
Қабырға жол —
Кете берер қияндап,
Қия жолмен мен келемін
Қиялдап.
Жолды жұтып бозғылт тұман әп-сәтте
Көз алдыңнан өте шығар бұлаңдап.
Тау жолдары —
Келер кейде үрейлі,
Жартастары
Жаңғырығып үдейді.
Құзарларды мекендеген қырандар,
Ауып кетсе,
Сағыныштан жүдейді...
Құз қойнында бұлт бұлқынып,
Аунайды,
Қанша ма аңыз айтылатын
Тау жайлы...
Бұлт сейіліп,
Көк аспанның төсінде —
Ерке қыран,
Емін-еркін заулайды!