Ынтықтар
Күн батқан соң қарайып,
Қараңғы перде жабылар;
Құрт - құмырсқа, халайық,
Құс ұшпас, аңдар жалығар.
Қарауытып маңайың,
Батып ақшам жамырар.
Күн батқанға қуанып
Қорқақ қоян жайылар.
Шық түсіп жапырақ буланып,
Ұйқыдан әр жан табылар.
Жазғы кеште желсіз түн,
Тыншықты, жатты жануар.
Серт байласып, сөйлескен,
Ынтығын, ынтық сағынар.
Көңілі жақсы, түн тапшы,
Бір жолықса ағылар...
Артында тұр ауылдың,
Мезгеулі мезгіл - уағы бар.
Сүйісу білмес сар мойнақ
Күндеп үріп шабынар.
Жылысып шығып ақ үйден,
Бүркеніп киім жамылар.
Жұлдыз жиі, ай жарық,
Дағдылы көзбен табылар.
Жалбырап жапырақ, сылдырап,
Әр бұтаққа таңылар.
Шалғын төсек, тал перде,
Маңайдан көңіл жаңылар.
Жан сүйісіп, тән ысып,
Ынта айрылмай жалынар.
Сыбырласып, сырласып,
Кірден жүрек арылар.
Үміт кескен жауап жоқ,
Таңда тағы табылар...
Сүйкімді түн, жоқ болды үн,
Сызылып атқан таңы бар.
Тағдыр жолы таң атып,
Хош - хоштасып айрылар.
Жолықпаса асық жар,
Тынымсыз түннің шаңы бар.
Жолыққан соң асық жар,
Желсіз, шаңсыз заңы бар.