Іздесе деп ем...
Іздесе деп ем, сені де мендей сағынып,
Күтсе ғой деп ем, сені де менше сарылып.
Арманшыл болып кетсе ғой деп ем өзіңді,
Ойыңа келген ойларға түгел бағынып.
Білемін, білем, бұл күнде бәрі кеш бірақ,
Жауынсыз жерде жайқалған емес еш құрақ.
Саясын аңсап, баратын барып, сырласар,
Армансыз ба едің, аққайың, сен де кешкі бақ.
Жыр жазбай қайтем,
көңілде ылғи барда алаң,
Жаным бір дауыл, ұйтқиды одан қар, боран.
Сен аман болшы, естиін сырттай атыңды,
Сен болсаң күнім, тірімін, мен де бар болам.
Өмірде құшып, сүйгеннің жөні бөлек қой,
Өкпелей бермей біреуді сен де демеп қой.
Бақыттымын деп сезіну үшін өзіңді,
Қамығып тұрып, сағынып тұру керек қой.
Іздесе тілеп, қаласа жүрек несі мін,
Дұрыс та бұрыс беретін солар кесімін.
Абайсыз келіп, аңдаусыз қадам бастырған,
Сезімім «Ардан» сұрасаң етті кешірім.
Кіршіксіз, адал жүрегің үшін ұнатқам,
Сен маған кейде жаралғандайсың шуақтан.
Сен кейде тіпті биіктеп бара жатасың,
Таулардай сонау, алыстан маңғаз мұнартқан.