АҚТАРЫЛУ
Шаршағам, жабырқағам,
өмірдің заңын ұғып,
Таңдар да әлі атпаған
сыйлайды жаныма үміт.
Бүгінгі күннен безіп,
Ертеңге емексимін,
Тұрса да, санам, ойым
Жүрегім, жаным ұлып.
Білмеймін нені күтем,
Нелерді аңсап тағы,
Бір елес бұлдырайды,
Мұң сыйлап алшақтағы.
Тәнім де қалтыраған,
Күздегі жапырақтай,
Жанарда боталайды,
Жанымның моншақтары.
Басым бір ауған жаққа
Бел буып күнде-күнде.
Сорыммен содан кейін,
Жатамын түнде бірге.
Қырдағы қызғалдақ ем,
Ұқсамай кеткем рас,
Өзіме мүлде-мүлде.
Осылай болатынын
Әу, баста білмедім бе.
Шаттықты сүйген көңіл,
Сен солай кірледің бе?!
Қажеті жоқ-ау, осы
Үлдемен-бүлденің де.
Шаттық боп жолыққан ол,
Мұң болып жүргенімде.
Дертімді асқындырды,
Сезімнен кеткен ағат.
Қайтейін өмір сүрем,
Біреуге өкпелеп ап.
Жұлдызды түннен үміт,
Күтемін сарыла шын,
Тағы да көкке қарап.
Жүр ме әлде, мені адамдар,
Ақынға текке балап.
Жауап жоқ сауалыма,
Ішімде арпалысым.
Алдыға талпынғанмен,
Кейінге тартады ісім.
Кім енді не десе де,
Өлеңім, өмірімсің,
Дем берер арқауымсың.