Күндер
...Лақылдатып төкті бұлақ көбігін
Шалқақ жатқан жағасына уақыттың.
Уақыт, уақыт! Басқа сыймас көп ұғым,
Уақыт сыйды құшағына Уақыттың.
Еркелеймін басқаға емес, Мезгілге,
Еркелеуді ұнатам мен кәірге.
Уақытпен салыстырсаң жас мүлде
Күн де, Жер де, Құдайлар да – бәрі де,
Күн шуағын толтырып ап көздерге
Күллі әлемнің қойны-қоншын кезгенде,
Оттан қорқып сол көздерден таралған
Қашар еді көлеңкенің бәрі алдан.
Көлеңкені жеңдіріп күншуаққа,
Қандай ғажап жетіп жатсаң мұратқа.
* * *
Ей, күншуақ, құйыла бер жерге осы,
Ей, күншуақ – дүниенің зердесі.
Шуақ болып жарқырашы, алғы күн,
Не берсең де – көлеңкелеп бермеші.
Ей, күншуақ! Бердік саған Ана атын,
Болашаққа бізден бұрын баратын.
Самғай берші, ақ самұрық, ақ шуақ,
Батыс, шығыс – сенің екі қанатың.
Сараңдықты алады екен кім қалап!
Аспан жомарт, туады күн іңгәлап.
Ей, адамдар, тозбасыншы өмірің,
Көкжиекті тоздырғанша күн қажап!...