Сөз еттің-ау Пушкинді тағы маған
Сөз еттің-ау Пушкинді тағы маған,
өзге жұрттың дейсің ғой бәрі надан.
Талант күші – табыну болса шын-ақ,
бір кісідей мен де осы табына алам.
Болса ақынға табыну құрмет тегі, –
бір кісідей табындым, дірдектедім.
Түсінсеңші, ойбай-ау, түсінсеңші
Мен Пушкин болмайын деп жүр деп пе едің?
Толстойдан бір цитат суырасың,
Лермонтовтан бір цитат суырасың.
цитатыңның шығып тұр әзір буы,
не істейсің сол цитаттар суығасын?!
Цитат тапсаң, не себеп, мені ұрасың,
Пушкин-таудан кесек ап мені ұрасың.
Лермонтовтың кетпесін әруағы атып
Толстойдың қалмасын томы басып!
Күлегешке ұнаймын зар илесем,
қайғылының жанына және үйлесем.
Бірақ Пушкин емеспім бәріңе аян,
Белинский емессің, әрине, сен.
Қуқылдана, соғасың құшырлана, –
сәбисің-ау, жарған ба тісің жаңа.
Ұлы ақындар, сеніңше, өлген сын-ды
тірі ақынды мұқату үшін ғана.
Мезгілім аз қайтпаған, жасымаған,
ал түңілген кездерім басым одан.
Мазалама Пушкинді,
менің үшін
жетіп жатыр өзімнің Қасым ағам.