Екі мысал
1. Қаптесер
Қапшыққа сап үлбіреген мақтаны,
Біреу үйінің ішіне әкеп, сақтады.
Мекен еткен көптен үйдің іргесін,
Бір қаптесер мынау істі көргесін,
Сырлы еденге тайғанақтап аяғы,
Кәсібіне қайта басты баяғы.
Тесті дағы, тосты ауызын дәметіп,
Ұзамай дән құйылар деп сау етіп.
Көрмегесін дайын түскен азығын,
Жұмсақ затқа қалды басып азуын.
Құрғақ мақта көмейіне жақпады,
Шашып тастап кете барды мақтаны.
Не екенін білмесе де қаптағы,
Қаптесерге түбін тесу шарт тағы!
2. Қарға мен бозторғай
Жиі-жиі мазасын ап даланың,
Қарға отырды басында бір бағанның.
Тас төбеден бара жатты күн ауып,
Көкте торғай сайрады да бір ауық,
Нақ қарғаның өте берді қасынан
Селк етті ол бұл туыстың даусынан:
— Не еді, торғай, әлгі әзірде салғаның?
— Айтып едім табиғаттың жаңа әнін.
— Нелер жаңа ән шығарсын ол мейлі,
Менің шырқап салуыма келмейді.
Ылғи нашар ән естимін әрдайым, —
Деді дағы қағып қойды таңдайын...
Өмірде бар қарға білмес ақиқат;
Қарғаға арнап ән шығармас табиғат.
1956 жыл