Самарқанд
Самарқанд сары қала сары алтыннан
Өзбектің қолыменен жаратылған,
Өзбектің қиялымен қырық жаңарып,
Өзбектің жаныменен жаңа туған.
Онда бар сән сарайлар, сан сарайлар
Сарқылған саламын деп қаншама ойлар
Онда бар мұнартқан мұнаралар
Алтынды алыс төбе, алшақ айдар.
Талайлар көремін деп шалқалаған,
Көрмесе көз құмары тарқамаған.
Онда бар өнерпаздың сиқыр қолы,
Ғасырлар есімін бір атамаған.
Солай деп Әмір Темір тілегені,
Атаусыз қала берген ұл өнері.
Сан сабаз Самарқандты салып өткен,
Солардың Шарафитдин біреуі еді.
Өнері алабынан артқан ұста,
Қажын деп бас кетсе де, артқа нұсқа,
Салғанда Ақ Тұрханның мұнарасын
Есімін жазып кеткен қалтарысқа.
Гур-Эмир, Бибиханым, Регистан,
Шах-Зинда көзді тартып тұр алыстан.
Хандардың сарайлары толып жатыр,
Сүйегі әлдеқашан қурап ұшқан.
Басса да ғасыр шаңы көлегейлеп,
Өшпеген өнер салған шебер өрнек,
Солардың иығынан аса қарап,
Өзбектің Самарқаны келеді өрлеп.