1954 жыл
КІРІСПЕ
Ұлы адам! Енді қалам, сыяменен,
Қуат ап құдіретіңнен құям өлең.
Кеудемнен көтерілді дауылды күш
Өзің боп ойы биік, қыялы өрен.
Қорқыттың әм қуанттың. Тайсақтадым
Шабытты сөз жыйнадым, ой сақтадым.
Өзге өмір, сен жасаған алыс жылдың
Көзімнен көп өткіздім сол шақ бәрін.
Кезі еді ол қадіріңді шала білген,
Жаныма кіріп алып бала күннен,
Келесің бірдей есіп, о, ғажайып,
Кішкентай өміріммен, талабыммен.
Ал бүгін бір-екі ауыз өлең жазып,
Елімнің жылы сезін өнерге азық
Еткенде,
Жүрегімнен сен сөйледің
Серме - деп құлашыңды кеңнен жазып.
Басталар ұлы дария бір бұлақтан
Қыя-шың кеудесінен ырғып аққан.
Сол бұлақ туды қалай, өмір бастап
Тас құндақ, мұз омырау, жарқабақтан?
Бола алса бұл сұрауға жырым жауап,
Алдымда тұрған осы бүгін талап.
Дариға, қабылдар ма ел көңілі,
Қалар ма, әлде оқушы қырын қарап?!
Тәуекел! Балғын шабыт келші бермен,
Өлеңнен өміріме енші берген.
Бар болса, алтыныңды ат уыстап,
Әліңше бір күмбірлеп көрші кеудем!