09.05.2021
360
Арнау
(Пушкинге)
Төгілткен тәтті жырды шырын балдай,
Безенткен қиял кұсын шешен таңдай.
Жаныңа жырыменен рух берген
Па шіркін, жан сүйдірген ақын қандай!
Нәзік жыр жүрегіңнің қылын шертіп,
Әкетсе асылдайын тартып, ертіп,
Кең айдын жаңа дүние алабында,
Қол созып тұрғандайсың көкке жетіп.
Өнерлі қызыл тілден шашылып нұр,
Құйылса жүрегінде сырлы асыл жыр.
Сол жанға, сол шешенге, сол ақынға
Қалайша қалар сонда сайрамай тіл.
Жас бала тәтті жырдың дәмін татқан,
Туған ұл Октябрьдей таңда атқан.
Арнасын ұстазына жаңа жырын
Біржанша күйді толғап, түптен тартқан.
Июнь, 1939